بیشتر رفقا که بخوان برن بیرون میان خونه من و از اینجا آماده رفتن میشن گاهی اگه حوصله داشته باشم و خسته از کار نرسیده باشم آرایش شون میکنم و اگه سخاوت مند باشم بدلیجاتم رو که از جونم واسم عزیز ترن رو می بخشم بهشون و یا شال های رنگارنگم رو ، اما ۹۵ درصد اوقات اونا می رن و من تنها میمونم خونه ، کتابی ورق میزنم ، فیلمی می بینم ، موزیکی گوش میدم ، درسا رو دوره میکنم ، به خونه می رسم .... و یا هر کار ـ دیگه ایی که فراموش کنم انتخابم تو بودی و هیچگاه نیستی ...  

درست مثل ـ امروز که رفیقم رفت و من بعد از یک دور ۳۰ دقیقه ایی اروبیک تمرین کردن و دوش ده دقیقه ایی یکی از تصنیف های قدیمی افلیا پرتو رو گوش دادم :  نام ام از بهر ـ چه مجنون کرده ایی ؟؟ بهر ـ یک لیلی دلم خون کرده ایی ... 

پ .ن : این روز ها تو خلوت تنهایی پنجره ایی جدید باز شده است از پیامک های یک دوست ـ خوب...